VE bana RABBİN şu sözü geldi:
2. Âdem oğlu, âsi evin içinde oturuyorsun, onların görmek için gözleri var,
ve görmiyorlar, ve işitmek için kulakları var, ve işitmiyorlar; çünkü onlar âsi
bir evdir.
3. Ve sen, âdem oğlu, kendine sürgünlük eşyası hazırla, ve onların gözü
önünde gündüzün göç et, ve kendi yerinden başka bir yere onların gözü önünde
göç edeceksin; âsi bir ev oldukları halde belki görürler.
4. Ve eşyanı onların gözü önünde sürgün eşyası gibi gündüzün çıkaracaksın;
sürgüne çıkanlar nasılsa, sen de onların gözü önünde öylece akşamlayın
çıkacaksın.
5. Sen onların gözü önünde duvarı del, ve oradan çıkar.
6. Onların gözü önünde onu sırtında taşıyacaksın, ve karanlıkta
çıkaracaksın; yüzünü örteceksin ki, memleketi görmiyesin; çünkü seni İsrail
evine alâmet olarak koydum.
7. Ve bana nasıl emrolundu ise, öyle yaptım; eşyamı sürgün eşyası gibi
gündüzün çıkardım, ve akşamlayın duvarı elimle deldim; karanlıkta çıkardım,
onların gözü önünde sırtımda taşıdım.
8. Ve sabahlayın bana RABBİN şu sözü geldi:
9. Âdem oğlu, İsrail evi, o asi ev sana: Ne yapıyorsun, demediler mi?
10. Onlara de: Rab Yehova şöyle diyor: Bu vahiy Yeruşalimde olan bey, ve
orada oturan bütün İsrail evi içindir.
11. De: Ben size alâmetim; ben nasıl yaptımsa, onlara da öyle yapılacak;
sürgüne, esarete gidecekler.
12. Ve aralarında olan bey, eşyasını karanlıkta sırtında taşıyacak, ve
dışarı çıkacak; duvardan çıkarmak için onu delecekler; yüzünü örtecek, çünkü memleketi
gözlerile görmiyecek.
13. Ve onun üzerine ağımı serpeceğim, ve tuzağıma tutulacak; ve onu Babile,
Kildanîler diyarına getireceğim; ve orada ölecek, fakat onu gözü ile
görmiyecek.
14. Ve onun çevresinde kendisine yardımcı olanların hepsini, ve bütün
askerini her yele saçacağım; ve onların ardından kılıç çekeceğim.
15. Ben onları milletler arasına dağıtınca, ve onları memleketlere saçınca,
bilecekler ki, ben RAB’İM.
16. Ve aralarına gelecekleri milletler içinde kendi mekruh şeylerinin
hepsini anlatsınlar diye, onlardan sayısı az adamları kılıçtan, kıtlıktan, ve
vebadan arta bırakacağım; ve bilecekler ki, ben RAB’İM.
17. Ve bana RABBİN şu sözü geldi:
18. Âdem oğlu, ekmeğini titriyerek ye, ve suyunu çarpıntı ve korku ile iç;
19. memleket kavmına de: Yeruşalimde oturanlar için ve İsrail diyarı için
Rab Yehova şöyle diyor: Bütün onda oturanların zorbalığı yüzünden, onu dolduran
şeylerden memleketi ıssız kalsın diye, ekmeklerini korku ile yiyecekler, ve sularını
şaşkınlıkla içecekler.
20. Ve içinde adam oturan şehirler harap olacak, ve memleket virane olacak;
ve bileceksiniz ki, ben RAB’İM.
21. Ve bana RABBİN şu sözü geldi:
22. Âdem oğlu, İsrail diyarında: Günler uzıyor, ve her rüyet boşa çıkıyor,
diye söylediğiniz bu mesel nedir?
23. Bundan dolayı onlara de: Rab Yehova şöyle diyor: Bu meseli sona
erdireceğim, ve artık bunu İsrailde mesel olarak söylemiyecekler; fakat onlara
söyle: Günler de, her rüyetin yerine gelmesi de yakındır.
24. Çünkü artık İsrail evi içinde hiç boş rüyet, ve yaltaklanıcı fal
olmıyacak.
25. Çünkü ben RAB’İM; ben söyliyeceğim, ve söyliyeceğim söz yapılacak;
artık gecikmiyecek; çünkü ey âsi ev, sözü sizin günlerinizde söyliyeceğim, ve
onu yapacağım, Rab Yehovanın sözü.
26. Ve bana RABBİN şu sözü geldi:
27. Âdem oğlu, işte, İsrail evi: Onun gördüğü rüyet gelecek çok günler
içindir, ve uzakta olan vakitler için peygamberlik ediyor, diyorlar.
28. Bundan dolayı onlara de: Rab Yehova şöyle diyor: Sözlerimden hiç biri
artık gecikmiyecek, ancak söyliyeceğim söz yapılacak, Rab Yehovanın sözü.